A AGRICULTURA ECOLOXICA DE GALICIA

Ala polo ano 1991 naceu en España e en Galicia a denominación de agricultura ecolóxica, ca cal se pretendía dar saída a unha forma de entender a produción de alimentos distinta a que se impuxo como modelo mundial dende facía uns 50 anos. Este novo modelo prima a calidade sanitaria dos alimentos e o respeto polo medio ambiente, frote a produción masificada e industrial dos sistemas intensivos. Así os gobernos aparentaban que se preocupan polo medio ambiente e pola saúde dos cidadáns, pero non lle deron o impulso que necesitaba, e a produción ecolóxica foi evolucionado moi lentamente.

En Galicia temos un potencial para a produción ecolóxica moi alto pero en vez de liderar a produción ecolóxica en España ( algo factible grazas a benevolencia do noso clima) ocupamos o decimo lugar en numero de hectáreas adicadas a produción ecolóxica. Tal vez sexa pola nosa mentalidade de desconfianza a todo o novo ou por que non no lo souberon explicar correctamente pero tal perdemos a oportunidade de desenrolar un sector beneficioso para a nosa economía.
Imos usar como referencia os datos estadisticos do ano 2006 referentes a produción ecolóxica; nos cales podemos ver que inda que a situación non é moi alentadora esta a ter un aumento nestes últimos anos,(os que primeiro viron os beneficios da produción ecolóxica foron os gandeiros de carne da provincia de Lugo que vían que as súas explotacións extensivas case cumplian os requisitos para ser certificadas) e así comezou a emerxer o sector. No ano 2006 contabamos con 396 produtores, 60 empresas comercializadoras e 9623.46 ha adicadas a produción biolóxica.
As produccións mais destacadas son:
- Pastos, praderías e forraxes con 8081.83 ha.
- Montes e recoleccións silvestres con 946.26 ha.
- Froiteiras con 314.18 ha .
- Cereais e leguminosas con 100.44 ha.
- Hortalizas e tubérculos con 61.46 ha.
Pero tamén temos produción de viños, plantas aromáticas e medicinais, sementes...
No referente o numero de explotacións gandeiras a maioría delas son de vacún de carne con 72 explotacións das cales 39 están na provincia de Lugo que tamén ten 10 explotacións de vacún de leite, das cales hai en Galicia 18 explotacións. Tamén temos explotacións de caprino, ovino, avícolas, apícolas,.... ata sumar 138 explotacións gandeiras.
Como industrias elaboradoras destacan as de envasado de produtos hortícolas con 9 empresas sendo 4 da provincia de Pontevedra, as panaderías, hai 8 empresas en todo o territorio, así como 4 bodegas de viños ecolóxicos. Cunha cifra total de 36 empresas en Galicia que transforman produtos ecolóxicos. Mentres que temos 24 empresas que elaboran derivados de produción animal, sendo as mais importantes os matadoiros con 8 en toda a comunidade, e 7 de derivados lácteos.
As ultimas novas que temos son do ano 2008; e dinos que en Galicia hai 13000 ha adicadas produción ecolóxica o que supón un incremento da superficie do 25% nos últimos dous anos, e temos 5 empresas comercializadoras mais que no 2006. A produción animal supón o 80% do total de produción, e destacándose a produción de castaña con 150 Tm exportadas principalmente a EEUU, Suíza e Francia.

Por provincias destaca Ourense como a mais produtora. Lugo é, sen embargo, a provincia que conta con maior produción de hortalizas e tubérculos, igual que ocorre en "frutais, plantas aromáticas e medicinais, bosque e en reprodución de silvicultura".
Con todos estes datos podemos ver que o ecolóxico é un sector que esta en aumento, pero esta moi lonxe do seu potencial real, xa que a maioría das producións son exportadas a outros países que valoran mais os nosos alimentos ecolóxicos que nos mesmos, polo que o seguinte paso será potencializar o consumo dos nosos produtos ecolóxicos, xa que en España e en Galicia tamén o consumo de alimentos ecolóxicos so chega o 0.6% do total de alimentos consumidos. Así pois seria necesario potencializar exposicións, mercados, feiras.... nas que primen as producións ecolóxicas. Por exemplo aquí en Arzúa temos a feira de “agricultura ecolóxica” pero a súa repercusión, numero de vendas e asistentes é moi reducido.
Valorando un pouco a situación actual da nosa sociedade, con tanto estres, sen tempo para coidarnos e facer algo de deporte, os alimentos ecolóxicos poderían axudar a ter unha vida mais saudable, e o mesmo tempo recuperariamos os nosos métodos de produción mais respectuosos co entorno e co medio ambiente.
En Galicia o Consello Regulador da Agricultura Ecolóxica é: no cal se poden http://www.craega.es/ inscribir tódolos productores Galegos.
Para ver datos mais detallados e por provincias mira aquí:http://www.mapa.es/alimentacion/pags/ecologica/pdf/2006.pdf

PRODUCIÓN ECOLÓXICA EN ESPAÑA

O certo é que non e demasiado doado atopar datos actuais e verídicos sobre a situación de España respecto á produción ecolóxica...
En primeiro lugar, porque, como xa dixemos anteriormente, gran parte da produción é a niveis caseiros ou familiares; por outra banda, moitos dos produtos ecolóxicos aínda non contan có selo que os acredita, ben por cuestións de tempo (requírense dous anos polo menos para facer a “reconversión”) ou ben porque son produtos de outra índole á destinada a consumo directo (alimentación), tales como artesanía , cosmética...
Así pois centrarémonos mais na produción agrícola e gandeira...
Respecto a agricultura, en España deberiamos telo doado, pois contamos cunha climatoloxía favorable, e ademais habitualmente se empregan sistemas extensivos de produción...
En canto a gandería, a conservación dun patrimonio xenético importante de razas autóctonas, e perfectamente adaptadas ó medio, favorece a súa cría e explotación por sistemas extensivos.
Todo isto sen esquecer a tradición e desenvolvemento acadados en apicultura, cuxo manexo coidadoso, posibilita ofertar produtos de gran calidade, pola abundancia e variedade da flora melífera en España.

Neste pais, seria ala polos anos 80 do século pasado, cando comezaron a xurdir persoas e organizacións adicadas a estes “cultivos medioambientais”, debido a certos escándalos alimenticios, e á médrante preocupación polo medio ambiente da poboación, moitos agricultores e gandeiros decidiron pasarse a este xeito de producir , san e sostible...
Pero non o tiveron sinxelo, pois estes aventurados agricultores, tiveron que realizar grandes cambios para sustituir os seus cultivos tradicionais polos ecolóxicos, sobre todo para que as escasas e contraditorias (en moitos casos) leis e organismos reguladores, lles concedesen o tan prezado selo que lles acreditaría.
O elaborador, así, tiña dificultades para atopar distribuidores de materia prima que cumprisen con dito certificado de “ecolóxicas”.
E por outra banda, o destino final destes produtos, eran sobre todo tendas adicadas a un sector da poboación moi especifico, “os ecoloxistas”, pois eran xeralmente tendas de alimentación naturista, dietética,ou medicinal. Polo que os produtos non chegaban a un nº de consumidores moi amplo.
Pero pouco a pouco, co paso dos anos estas empresas se foron abrindo un oco. Xa que aquí non había practicamente demanda, comezouse a exportar a outros países de Europa; Principalmente a Alemaña, Francia, Italia, Reino Unido ou Holanda... e mais recentemente incorporáronse tamén outros mercados asiáticos...
Así chegaron a acadar un volume económico moi importante, movendo o negocio ecolóxico milleiros de millóns.
Así pois o nº de produtores dende os anos 90 ó 2006 multiplicouse por mais de 6...
E as superficies cultivadas, de ser unhas 4000 ha a case o millón de ha.
Elaboradores e distribuidores xa non atopaban problemas de abastecemento, e así pasaron de ser 50 en 1991 ata os 1942 de 2006.
Poderíase dicir entón que o sector estaba en auxe, cuns mercados exteriores consolidados e en aumento.
Neste enlace poderedes atopar datos da producion ecoloxica en España do 2006: http://www.mapa.es/alimentacion/pags/ecologica/pdf/2006.pdf
Pero os consumidores españois, desgraciadamente, rexistran o menor índice de demanda deste tipo de produtos de toda a Unión Europea, malia que o noso pais se fora convertendo nun dos principais produtores, o segundo de Europa, mais do 85% do producido exportase...
E ¿por que? ¿que pasa? ¿cales son as barreiras de entrada ás despensas españolas?
Pois unha delas, sen dubida, é o prezo, que en ocasión case duplica o do produto “convencional”
A maior parte da xente xa sabemos que a alimentación ecolóxica e unha boa aposta para a saúde do planeta e para a nosa propia.
E é certo que en países como Alemaña quizás teñan mais conciencia ecolóxica , e os seus consumidores non lles importe pagar un pouco mais por un produto de calidade.
Pero non e o mesmo caso o de Alemaña que o de España, no noso pais temos menor acceso os produtos ecolóxicos( cousa irónica ¿non?) e son mais caros, o noso nivel adquisitivo e menor co alemán e ademais debemos engadir que dende o goberno realízanse poucas iniciativas para potenciar a alimentación ecolóxica nacional.
Curiosamente en España, mentres fomos vendo o enorme crecemento da produción ecolóxica (para que se o coman fora), tamén vimos igualmente, o forte incremento dos cultivos transxénicos (o ano pasado medrou case un 80% respecto ó 2006).
Danos a risa...Por non chorar, pois o goberno ponse continuamente a careta, e vai por medio mundo alabando a agricultura ecolóxica, poñéndonos como exemplo; pero na realidade, polo apoio que reciben... case diriamos que lle tiran mais os transxénicos, debido os intereses económicos que xeran.
Deixando este tema o marxe..continuamos.
Outra das barreiras posiblemente sexa que moitas persoas non saben distinguir os produtos ecolóxicos, pois non existe un logotipo común para todos eles, e isto non fai mais que confundir o cliente.

Durante bastantes anos, o sector da produción ecolóxico centrouse en potenciar o consumo no exterior, pois era o mais sinxelo e se obtiñan “bos resultados”. Pero agora, este ultimo ano especialmente,as cousas cambiaron...
Debido á situación económica actual, as exportacións descenderon considerablemente, véndose reducidas ata un 15%, dependendo da situación da “crise” no pais de destino (Exemplo: Reino Unido...)
E agora si, o sector intentara comezar a “seducir” o consumidor español, pero cremos que si o quere conseguir deberan realizar ofertas moi atractivas, pois aquí a situación económica tampouco e moi brillante.
E é realmente difícil, porque ante unha situación como esta, os prezos da comida lixo, precociñados... baixan unha barbaridade, e os consumidores so miran polo peto.
Importante para que os produtos ecolóxicos se comecen a consumir, e que os podamos atopar en calquera supermercado, en calquera estante, e non nunha sección apartada que a xente soe confundir como de dietética...
Difícil é potenciar a alimentación ecolóxica, cando nestes momentos todo xoga na súa contra...
Pero como xa dixemos anteriormente e necesario, malia os inconvintes, que empecemos a introducir artículos de produción ecolóxica nos nosos fogares, melloraremos a nosa calidade de vida, e sobre todo contribuiremos, polo menos, a non acurtar a do planeta.

A PRODUCIÓN ECOLÓXICA NO MUNDO

Pois, agora que estamos chegando o final do blog xa sabemos algo mais das alternativas que plantexamos, así que imos ver como funcionan estas alternativas no planeta:
Primeiro dicir que cremos que a produción ecolóxica non son só os produtos que se poñen a venda con certificados de produción ecolóxica, senón que nos parecen tan ecolóxicos os produtos que se producen para autoconsumo, ou para a venda en pequenas feiras ou mercados tradicionais, sempre que se produzan usando métodos ancestrais que normalmente soen ser ecolóxicos.. Deste xeito é moi difícil estimar en datos a realidade destas producións a nivel mundial dado que en moitos países subdesenrolados e outros mais ricos tamén, a xente sege a producir todos os seus alimentos nas súas fincas e hortas.
O mercado ecolóxico constitúe unha realidade que vai desenvolvéndose en todo o mundo. Os índices de medra do sector revelan que os produtos ecolóxicos van abandonando o seu nicho e empezan a ingresar moi lentamente nos mercados predominantes, tendo un aumento anual nalgunhas rexións do 20% anuais; cotas de medra que non acada ningunha outra produción de alimentos . As terras certificadas e cultivadas con técnicas ecolóxicas sobrepasan os 32.2 millóns de ha en todo o mundo. Ó mesmo tempo, unha supercifie de maior extensión e cultivada de forma tradicional, e a súa producción esta destinada ó consumo familiar ou vendese en prazas locais e feiras, esto sucede principalmente nos países en vías de desenrolo.
Un último desenvolvemento do mercado ecolóxico seria a conversión das empresas cara a agricultura ecolóxica. É un dato impresionante que Alemania conte con 17.000 empresas agrícolas ecolóxicas e Italia con case 45.000. O 6% das terras agrícolas en República Checa está cultivado con métodos ecolóxicos e en Suíza, a porcentaxe ecolóxico pasa do 10%, así no cantón mais grande “Dos Grisons” chega ó 50%. Austria ten unha porcentaxe de empresas agrícolas ecolóxicas do 13%, dirixidas por 20.000 agricultores ecolóxicos.Desenvolvementos notables rexístranse igualmente nos países en vía de desenvolvemento como Uganda, onde15.000 agricultores cultivan café ou algodón ecolóxicos, e en México onde 120.000 campesiños producen café, cacao, froitas, verduras e especias ecolóxicas, as cales poden vender a maior prezo nas cidades, pero tamén alimentos básicos para o consumo propio e a venda nas prazas locais dos pobos.O comercio ecolóxico esta collendo dimensións considerables. En EE.UU. o mercado ecolóxico acada case os 11 millóns de Dólares, e prevese que se duplique nos próximos cinco ou seis anos. En Alemana, todo o sector de alimentos para meniños vaise convertendo o sector ecolóxico, acadando porcentaxes entre 80% e 90%. Ademais, o 30% do pan producido cada día en Munich e nos seus o redores é ecolóxico e que o 30% de todo o leite de Dinamarca teñan unha certificación ecolóxica proba que o sector alimentario ecolóxico vai conquistando os mercados predominantes.
É significativo que nun país como Exipto, os productos ecolóxicos van difundíndose e ocupando posicións dominantes no mercado. A iniciativa biodinámica de SEKEM permitiu distribuír os seus productos a case 20.000 tendas de Exipto. A súa liña certificada de té e infusións ecolóxicos é o "número un" e nas vendas de Exipto. Unha demanda crecente dos consumidores rexistrase tamén en países como Arxentina, China, Xapón, Brasil, India, Polonia ou Australia. O feito é que os mercados alimentarios ecolóxicos van afianzándose cada día mais.
Reputados analistas de mercado prevén índices de medra anual do 30% cada ano, e iso significa que os mercados ecolóxicos poderían chegar ata 100 millóns de dólares nos próximos dez anos, con porcentaxes de medra mais altas en EE.UU., Europa e Xapón.
Os datos mundiais de producción ecolóxica por continentes son os seguintes: O 42% da superficie total adicada a producción ecolóxica esta concentrada en Oceanía,( tal vez influíu nesto que o precursor da permacultura, Bill Mollison sexa de Australia) onde por outra parte, o tamaño medio das explotacións é de 2.500 has, fronte a un tamaño medio mundial para estas explotacións dunhas 60 has. América do Sur co 24,2% da superficie mundial, resulta ser o segundo continente pola súa superficie adicada ó cultivo ecolóxico, concentrado en Arxentina 1,2 % da súa superficie agraria baixo cultiva ecolóxico. Europa é o terceiro continente pola superficie dedicada a cultivos ecolóxicos, co 23,2 % da superficie mundial. En cuarto lugar situase América do Norte, co 5,8 % da superficie ecolóxica mundial e, a continuación, Asia co 3,7 % da superficie mundial. Finalmente atopase África con 1,2 % da superficie total mundial. Este estudio foi feito no ano 2003 pero en novas mais recentes podemos saber que o crecemento destas producións disparouse dende aquela en África e Arxentina, ( En Arxentina, por mor da crise económica que sufriu os agricultores tiveron que prescindir dos métodos de produción moi custosos, pasándose a produción ecolóxica.¡ Haber si en España agora que estamos en crise tomamos exemplo!)
Estes datos son bastantes esperanzadores, se este tipo de produccións non se deixan influír pola maquinaria capitalista, que pode ver posibilidades de negocio nun sector en expansión, o cal remataría cas ilusións de moitos destes productores que so buscan unha forma digna de vivir no campo e do campo, obtendo uns beneficios mínimos quelles permitan seguir vivindo así. Podemos dicir tamén que nos países en vías de desenrolo a produción ecolóxica contribúe a un importante desenrolo socioeconómico e ecoloxicamente sostible, especialmente nos países mais pobres, xa que poden obter ingresos sen cambiar a súa forma de vida tradicional.

OUTRO XEITO DE VIVIR: AS ECOALDEAS

Unha ecoaldea é un asentamento humano, concibido a escala humana, que inclúe tódolos aspectos importantes para a vida, integrándoos respectuosamente no entorno natural, que apoia formas saudábeis de desenvolvemento e que pode persistir indefinidamente.
Robert Gilman
Unha ecoaldea e un proxecto de vida alternativo aos actuais modelos de asentamentos, dos que non vos imos falar moito por non repetirnos, pois xa deixamos claro noutros post que non cremos posible calidade de vida ningunha nas impersoais, agobiantes e grises cidades, saturadas, nas que os seus habitantes non saben facer nada cas súas propias mans, pois xa teñen por costume que llo dean todo feito a cambio de diñeiro, e moito menos traballar en común...
Pola contra, a das ecoaldeas e unha filosofía que se basea en compartir entre persoas e relacionarnos co entorno.
Unha ecoaldea é unha comunidade cun obxectivo/soño común, desenvolvendo actividades comúns, con espazos de encontro, actividades culturais e educativas.
As formas de traballo céntranse na agricultura e gandería ecolóxicas, as enerxías renovables, aproveitamento de bosques, bioconstruccións…
Debe de quedar claro, que cada proxecto, cada ecoaldea, e distinta da outra, cada unha terá as súas normas de convivencia, de traballo, a súa filosofía...
A Rede Ibérica de Ecoaldeas é o nexo de unión entre as diferentes ecoaldeas, proxectos de ecoaldeas, asociacións con obxectivos afíns, as persoas que queren vivir e convivir respectuosamente coas persoas e o planeta.
Os obxectivos básicos da RIE son:
" o troco de información e de recursos entre os membros da rede , outras persoas ou grupo
" a difusión do concepto de ecoaldea e asentamento sustentábel
" facilitar o achegamento das persoas que, desde aldeas e cidades, desexan apostar por estas formas de vida.
Na sua web podes atopar abundante información das ecoaldeas en funcionamento, proxectos, actividades.
Web oficial: Red Ibérica de Ecoaldeas http://www.ecoaldeas.org/ecoaldea.htm

Máis información: Ecología y Desarrollo

CONSELLOS PARA UN CONSUMO RESPONSABLE

A organización “Ecologistas en Acción” publicou unha serie de consellos para un consumo responsable; estes son:
1. Antes de mercar algo, reflexiona detidamente se realmente necesitas mercalo ou se só che estás a guiar pola publicidade.
2. Se te decides a mercar algo, asegúrate moi ben de que materia prima se fabrica, en que forma, e de si o seu proceso de manufacturación impacta ó medio ambiente e se xera algún dano ou Inxustiza social.
3. Tamén considera que impacto ó medio ambiente ten o uso do que pensas mercar.
4. Cada vez que merques algo, debes pensar nos residuos e o lixo que xera.
5. Evita os produtos de "usar e tirar", se non son estritamente necesarios.
6. Rexeita as bolsas de plástico que dan en supermercados e comercios, se podes leva a túas propias bolsas de tea, de papel ou de cartón.
7. Merca o contido e non o envase. Moitas veces pagase mais polos envoltorios que se tiran directamente ao lixo que polo contido.
8. Recicla antes que mercar, moitas das cousas que están para tirar poden voltar a utilizarse de outras maneiras e formas, usa a túa imaxinación.
9. Evita as latas e os produtos moi envasados. As fiambreiras e os tarros de cristal son unha forma mais ecolóxica que gardar os alimentos en plástico e aluminio.
10. Preferir produtos con envases retornabeis ou reutilizabeis.

COMERCIO XUSTO

Todos sabemos á perfección que neste planeta, os bens están moi mal repartidos… É irónico que por norma xeral, os lugares mais ricos en recursos naturais e materias primas, sexan os mais pobres, nos que a súa poboación “morre de fame”, nos que, o termo “calidade de vida” pasa cara un plano moi afastado, pois en primeiro lugar aínda esta “a supervivencia”.
E isto sucede porque o longo da historia, estes lugares foron saqueados impunemente, exprimidos ata esgotar os recursos en moitos dos casos, por os países que hoxe se consideran desenrolados. ¿Desenrolados? Nada mais lonxe, a nivel ético e moral aínda lles queda moito para poder chamalos deste xeito.
Actualmente quizás, non se lles roube a cara, a punta de armas, pero si mediante o actual sistema de comercio. Os produtos importados son aínda máis baratos que os que se producen aquí, a catro leiras do súper (como se pode entender?...e permitir?), e tendo en conta que a maior parte dese prezo que nos pagamos vai parar as garras dos intermediarios…¿Qué lles queda ós produtores?? Pois quédalles una miseria, coa cal non poden chegar nin de lonxe a vivir dignamente… Véndose obrigados a producir máis e máis, con todos os problemas que isto trae con si, dos que xa falamos algo anteriormente (explotación de traballadores, dos chans, monocultivos…)
Pode que vos soe esaxerado e forte, pero o certo e que nós, a nosa sociedade apodrecida e consumista, somos os peores asasinos, os mais covardes, pois sendo conscientes das consecuencias, seguimos consumindo cada vez mais, matando así a milleiros de persoas de fame, favorecendo a explotación de persoas… E todo isto, tan ledamente, mirando cara outro lado (como sempre).
A cousa require una cura urxente, pero sexamos realistas, mentres non demos nos o cambio, nos, todos aqueles que pensan -“O que eu faga non vai solucionar nada”,realmente nada cambiará.
O comercio xusto (FT, por Fair Trade) ou Comercio Alternativo (AT, por Alternative Trade) e unha forma alternativa de comercio que pode cambiar bastante á historia. As súas iniciativas baséanse en crear canles innovadores, nestes, a relación entre as partes orientase ó logro do desenrolo sostible da oferta, cara ó desenvolvemento integral, con sustentabilidade económica, social e ambiental, respectando a idiosincrasia dos pobos, as súas culturas, tradicións e os dereitos humanos básicos.

Os principios que defende o comercio xusto son:
Os produtores forman parte de cooperativas ou organizacións voluntarias e funcionan democraticamente.
Libre iniciativa e traballo. Rexeitar os subsidios e axudas asistenciais (de alí a frase do comercio xusto: «Comercio, non axuda»).
Rexeitar a explotación infantil.
Igualdade entre homes e mulleres.
Traballase con dignidade respectando os dereitos humanos, garantindo un salario xusto para os traballadores, e unas condicións de seguridade e hixiene axeitadas do lugar de traballo.
O prezo que se paga aos produtores permite condicións de vida dignas.
Os compradores xeralmente pagan por adiantado para evitar que os produtores busquen outros xeitos de financiarse.
Valorase a calidade e a produción ecolóxica.
Respeto ó medio ambiente.
Búscase a maneira de evitar intermediarios,de acurtar ó máximo a cadea entre produtores e consumidores.
Informase ós consumidores acerca da orixe do produto, intentando que estes últimos tomen conciencia da cultura, a identidade e as condicións de vida dos produtores.
O proceso debe ser voluntario, tanto a relación entre produtores, distribuidores e consumidores.
É favorable á liberdade de comercio en iguales condicións, e dicir, abolir as restricións discriminatorias a produtos provenientes de países en desenrolo, dende materia prima a manufacturas ou tecnoloxías. Así evitase a discriminación e o proteccionismo. Intenta tamén evitar as grandes diferenzas entre o prezo que pagan por un produto os consumidores do “primeiro mundo” e o diñeiro que se lles paga os seus produtores no “terceiro mundo” , ademais de evitar a explotación dos traballadores… Isto contribúe a compensar os efectos da obsesión consumista polo prezo máis barato, sen consideración ningunha das súas consecuencias.
Nada de limosnas, nin doazóns a ONGs para apaciguar as nosas conciencias, a mellor axuda que os países ricos lles podemos ofrecer ós países en vías de desenrolo e o establecemento de relacións comerciais éticas e respectuosas; debémosllo!
O certo e que nesta iniciativa, as entidades oficiais ou estatais, non fan absolutamente nada, ¿e que van facer, se a cousa lles sae moito mais rendible agora? Así funcionan as cousas, amigos, para os gobernos o diñeiro e o único que importa e manda.
Pola contra, podemos ver un pouquiño de luz , pois o Comercio Xusto esta sendo impulsado e practicado por millóns de persoas solidarias en diversas partes do mundo, e vai en aumento.
Xa hai organizacións e tendas de comercio xusto por toda Europa, Canada, Estados Unidos, Xapón … tamén se merca por catalogo…
Seguro que se buscades polo vosa cidade mais cercana atoparedes algunha tenda deste tipo.
Aínda que de todos modos, nos pensamos que tamén pode haber outros xeitos de “comercio xusto”, como mercar os produtos da zoa na que vivimos, pois se os produtos se quedan na zoa, o propio gandeiro, agricultor, artesán… pedirá un prezo xusto, o non ter necesariamente perdidas en transportes nin intermediarios.
Outras formas de comercio, a grande escala serían moi complexas de levar a practica no actual sistema capitalista ata a medula… Pero a pequena escala podemos e debemos volver atrás, ós tempos do troco (o veciño ten una finca na que se dan estupendamente os allos, na túa non se dan ,pero si as fabas, Intercambiade!). Ou os intercambios de traballos, bancos de favores…
Moitas son as ideas, pero o máis importante neste momento e que os seres humanos cambiemos os nosos hábitos de consumo radicalmente, axustándoos as nosas necesidades reais.
Consumir non debería ser so a satisfacción dunha necesidade, senón que debería implicar colaborar cos procesos económicos medioambientais e sociais que posibiliten o produto consumido. Por isto cada vez que merquemos algo deberíamos considerar:
· O impacto ambiental(procesos de produción, transporte, distribución, consumo e residuos que deixa o produto.
· Determinar a pegada ecolóxica que determinado estilo de vida e consumismo producen.
· Determinar qué empresas, produtos e servizos, respetan o medio ambiente e os dereitos humanos para preferilos fronte a outros que non cumpran cos citados requisitos.
· Plantexarse o tipo de comercio o que se desexa favorecer.
· Asegurar a calidade do produto mercado.

E feito isto, elixir a opción que conleve menos repercusións dañinas.
Realmente cremos que é posible exercer o consumo responsable, e unha vez superadas as rutinas e outras dificultades que o obstaculizan, desfrutar da mellor calidade de vida que derivan da súa práctica. Toda a sociedade debe comprender isto para que renuncie aos actuais hábitos de vida, insustentables para o planeta, cimentadores da inxustiza social, pero tamén axentes da infelicidade individual.

Se queredes saber mais votadelle un ollo a: http://www.nodo50.org/espanica/cjust.html

¿A GANDEIRIA DO FUTURO?

Como xa deixamos ben claro en antigos post, a produción de orixe animal que temos hoxe en día, non é para nada correcta nin propia dunha civilización desenrolada, que en teoría debería ter certos valores éticos. Non podendo chegar a ser perdurable no tempo, por ser autodestructiva co entorno e cos propios animais, ademais; os alimentos que se producen tampouco son por norma xeral todo o sans que deberían ser...
A crise alimentaria, sanitaria, medio ambiental e sociolóxica da nosa sociedade e en especial do noso medio rural, denunciadas reiteradamente e amplamente apoiadas por numerosos estudos realizados sobre o efecto negativo dos biocidas sobre a saúde humana e a natureza, xustifican suficientemente o avance da ciencia cara sistemas de produción que preserven a saúde, a través dunha alimentación sana, o coidado do medio natural e dos seus recursos renovables e da biodiversidade..
A gandería ecolóxica caracterizada por unha xestión sanitaria dos animais baseada en procedementos non químicos, terapias naturais e métodos agrobiozootécnicos de manexo que garanten a non contaminación das cadeas tróficas medio ambientais, e os alimentos de consumo humano, en onde as razas autóctonas xogan un importante papel cando se integran no medio natural, de forma autosuficiente, participando nos seus ciclos naturais, (enerxéticos, materia orgánica, etc.), maximizando a saúde e benestar do rebaño, dous parámetros decisivos na calidade e seguranza alimentaria que definen a tódolos produtos ecolóxicos gandeiros.
Non pretendemos dicir que a gandería ecolóxica sexa a solución a tódolos problemas desta sociedade pero si aporta o seu gran de area. Nunha época na que o rural esta sufrindo un grave abandono, onde os nosos montes están cheos de mato e deteriorados por practicas abusivas. Unha carga gandeira axeitada, dentro dos terminos da gandería ecolóxica, podería ser beneficioso para recuperar a biodiversidade dos montes ademais de proporcionar alimentos saudables para a sociedade, e os animais terían unha vida moito mais digna. Pero a gandería ecolóxica non so abrangue a produción de carne, senón que calquera outra produción que saia dos animais.
Podemos definir a gandería ecolóxica como un modelo moderno de desenvolvemento sustentable, que integra ó sistema tradicional gandeiro e introduce modernas técnicas zootécnicas, de aí a importancia da investigación e a súa planificación. Neste sentido, son sistemas moi conexionados co ecosistema e constitúen a base dos mesmos; as explotacións extensivas e semiextensivas de carne/leite/ovos, apicultura, acuicultura e outras, non entrando neste contexto a produción intensiva.
Baixo esta concepción pecuaria, é unha actividade ligada á terra onde é fundamental a máxima integración da granxa pecuaria ecolóxica nos sistemas agrícola e silvopastorais tradicionais, e que os animais teñan acceso o maior tempo posible, ós pastos e espazos ó aire libre, sendo compatíbel a estabulación temporal, dependendo do estado fisiolóxico, tipo de cría, clima, etc. para protexer das inclemencias climáticas, por razóns de saúde, benestar, con uns espazos mínimos por animal regulamentados en todas as construcións en función das especies animais.
Os animais do rebaño ecolóxico deben contribuír a mellorar o chan, a biodiversidade, conservación do entorno, garantindo a calidade alimentaria, sanitaria,... Un dos grandes obxectivos da xestión e importancia da utilización de recursos autóctonos e variedades locais, ó ser as que mellores potencialidades bioecolóxicas ofrecen respecto ó ambiente, adaptación, instinto maternal, de conservación, reprodución e cría sustenble, así como resistencia a enfermidades endémicas e zootécnicas fronte a razas foráneas problemáticas no sanitario e menos produtivas.
En xeral a zootecnia ecolóxica aplica un manexo agroecolóxico e pecuario racional, adaptado ás especies e razas gandeiras, cunha cría convencional, nunca forzada, respetando ó máximo o comportamento fisiolóxico do animal.
As técnicas ecolóxicas implican axustar estritamente a densidade gandeira e presión de pastoreo a tipoloxía dos sistemas, para evitar a erosión, compactación, contaminación nitroxenada, biótica, deterioro da paisaxe, perdida de biodiversidade e problemas sanitarios, tendo sempre presente as cargas máximas regulamentadas, que sempre deben axustarse á realidade do medio no que están.
Os principios de nutrición ecolóxica levan aparellados unha alimentación non forzada e auga de calidade, axustada ás distintas etapas fisiolóxicas dos ciclos de cría, con materias primas procedentes da agricultura ecolóxica. Neste ámbito, a alimentación maioritaria estará constituída por recursos naturais, pastos e forraxes, debendo constituír estes últimos nos herbívoros alomenos o 60% da materia seca da ración (50% nos tres primeiros meses da produción leiteira) e un máximo do 40% de concentrados ecolóxicos. A diferenza, en aves de carne en fase de engorde a dieta terá un mínimo de 65% de mestura de cereais, proteaginosas e oleaginosas. A trashumáncia como elemento pastoril é compatíbel co espírito da gandería ecolóxica. O manexo alimentario permite, para previr deficiencias, o uso de vitaminas, minerais e microorganismos autorizados e naturais, sen embargo están prohibidos as estimuladores de medra, pensos medicados, hormonas, materias primas transxénicas e os seus derivados.
A reprodución tampouco non será forzada e aplicaranse métodos naturais de fecundación, estando permitida a inseminación artificial pero non a sincronización química de partos, nen transplantes de embrións.
A lactación será regulada, con leite natural para asegurar a inxestión integra de inmunoglobulinas durante uns períodos mínimos; ovino-caprino: 45 días; bovino: 90 días; porcino 55 días; coellos: 30 días; estando prohibida a utilización de lactoremplazantes.
O manexo do agrosistema implica a non utilización de biocidas de síntese química e queimas de residuos, sendo moi importante para non contaminar o territorio o reciclaxe de residuos gandeiros sólidos e líquidos, elaborando adecuados compostados antes do seu esparexemento, e incrementando os abonos orgánicas fronte os fertilizantes químicos, aínda que, ante alteracións contrastadas da fertilidade do chan, se poden autorizar estrumes inorgánicos elaborados e certificados baixo as técnicas de produción ecolóxica.
A xestión sanitaria é o grande cabalo de batalla en gandería ecolóxica; a base e o obxectivo do modelo ecolóxico, é manter a saúde a toda costa, e garantir o benestar animal, como principio básico para obter producións de alta calidade. Neste contexto, os programas sanitarios susténtanse nunha medicina preventiva e control dos procesos fisiopatolóxicos.
Os fundamentos sanitarios implican unha prohibición dos tratamentos de síntese química preventivos (bolos antiparasitarios, implantes cutáneos, pensos medicamentados, ...), sendo obrigatorio o estabelecemento dun período de espera o dobre de longo respecto ó do medicamento convencional veterinario, para que os organismos depuren os restos dos tratamentos antes de por os produtos a venda.
Sen embargo o control de patoloxías debe realizarse con un manexo sanitario do agrosistema (rotacións, compostados, conservación de forraxes rastrillados de feces, alternativas de cultivo, etc.), e biozootécnico como é o pastoreo rotacional ou racional fronte o sobrepastoreo para darlle os animais, pastos limpos de parasitos ligados ao pasto.
A saúde e producións de calidade están moi conexionadas co benestar, e nesta materia o manexo debe implicar o maior respecto ás condutas, comportamentos das razas e integridade física dos animais. En efecto, están prohibidas as mutilacións con carácter sistemático (corte de rabos, orellas, anillado de porcino, corte de bicos e calquera outro trauma ou lesión), así como non é admisíbel atar permanentemente os animais ou metelos en cubículos, sendo básico previr o estres, aplicando manexos non agresivos, nin bruscos, sempre polo mesmo operario, á mesma hora, respectando as costumes dos animais, e mantendo unhas adecuadas condicións de habitabilidade e unhas dimensións nas estabulacións tanto en espazos pechados como ao aire libre.
Finalmente a bioseguridade, coas medidas correspondentes de hixiene, para previr a entrada de axentes bióticos, sendo necesario reconsiderar certas actuacións da sanidade administrativa actual, como é a recollida obrigatoria de cadáveres, sendo mellor habilitar comedeiros apropiados, e así favorecer o mantemento de algunhas poboacións silvestres, voitres e outros carnívoros, que hoxe ven ameazada a súa supervivencia por falta de animais mortos no medio natural.
En definitiva, o modelo ecolóxico gandeiro ten a capacidade, nun futuro próximo (esperemos), de cumprir os compromisos medio ambientais e alimentarios que tanto urxen, e que debemos exixir con mais forza nos próximos anos. Ademais, a gandería ecolóxica fomenta e estimula o asentamento de poboación no medio rural, así como combinada ca agricultura ecolóxica axuda a creación de comunidades autosuficientes. Tamén é a que mellor responde ós obxectivos do desenvolvemento sustenble, e conservación do patrimonio biolóxico e cultural de cada rexión, que en realidade é o mellor legado que deberiamos transmitir as futuras xeracións.

A OUTRA AGRICULTURA

Posto que xa vos contamos anteriormente a enorme problemática que trae con sigo a agricultura actual, para a saúde das persoas e sobre todo para o medio ambiente, queremos propoñer o que nos parece a alternativa ou solución… A agricultura ecolóxica:

Trátase dunha forma diferente de enfocar a produción agraria, baseada no respecto ó entorno e en producir alimentos sans da máxima calidade e en cantidades suficiente. Iste sistema agrícola evita ou exclúe o uso de produtos químicos así como de material xenético modificado. O seu eixe principal é unha planificación a longo prazo do manexo do chan, o que inclúe un plan de rotación de cultivos, incorporación de M.O. (maleza e estercos ), uso de cultivos de cobertura e abonos verdes, axeitadas prácticas de labranza e conservacións de chans e auga, control biolóxico de pragas, utilización de fertilizantes ecolóxicos, reciclaxe de nutrientes, diversificación da produción, e conservación do medio ambiente...

Utiliza como modelo á mesma natureza, extraendo dela toda a información posible, isto unido ós actuais coñecementos técnicos e científicos, pode dar uns excelentes resultados.

Obxectivos básicos da agricultura ecolóxica:

Segundo a Federación Internacional de Movimientos de Agricultura Orgánica (“IFOAM”) http://www.ifoam.org/ resúmense en:

- Producir alimentos de alta calidade nutritiva en suficientes cantidades.

- Traballar cos ecosistemas en lugar de querer dominalos (de xeito que non produzan impactos ambientais negativos).

- Fomentar os ciclos bióticos dentro do sistema agrícola, que abrangue microorganismos, fauna e flora do chan, as plantas e os animais.

- Manter e aumentar a longo prazo a fertilidade dos chans.

- Emprego dos recursos renovables locais nos sistemas agrícolas.

- Reciclaxe de nutrientes minerais e materia orgánica.

- Manter a diversidade xenética do sistema agrícola e do seu entorno, incluíndo protección de hábitats de plantas e animais silvestres.

- Lograr coas prácticas desenroladas no proceso produtivo, un ingreso económico familiar e comunal satisfactorio.

- Non incorporar ós alimentos sustancias ou residuos que resulten prexudiciais para a saúde ou termen a súa capacidade alimenticia.

O certo é que é difícil expoñer de xeito breve a cantidade de beneficios que nos reportaría este sistema:

Beneficios sociais:

E máis; nesta época que a xente chama crise... A produción ecolóxica require moita man de obra, co que se xeraría moitísimo emprego, principalmente no rural. Isto implica un dobre beneficio, pois tamén se recuperaría a cultura agrícola tradicional co seu profundo coñecemento dos procesos naturais, das variedades e razas apropiadas ás condicións de cada zoa e o aproveitamento íntegro e sostible dos recursos naturais. Non estamos a dicir que o bo fose voltar ó pasado, senón saber mesturar os coñecementos tradicionais cos modernos na súa xusta medida.

Beneficios á saúde:

Numerosos estudios amosan que os produtos producidos mediante agricultura ecolóxica teñen un valor nutritivo ata 6 veces maior, que os enchidos de química (para aumentar o tamaño, e aditivos para que teñan “mellor” aspecto), que podemos atopar no super, e son todo auga. Certo que os froitos de cultivo ecolóxico poden ser mais irregulares en forma , tamaño e cor; pero tamén, que son indudablemente mais sanos, saborosos e cun mellor aroma. Ademais consumindo este tipo de alimentos asegurámonos non inxerir ningún tipo de residuo tóxico.

Beneficios ecolóxicos:

Substituíndo o uso de produtos químicos (que terminan sempre nos chans, augas ou estómagos e pel de calquera ser vivo) por medios como a asociación de cultivos e outros insecticidas naturais. Labrando só o necesario para evitar erosións; empregando só cultivos autóctonos e variados e non monocultivos; reducindo a esaxerada mecanización das explotacións co conseguinte aforro de enerxía…………

Deste modo é indudable que os danos ó medio ambiente reduciríanse considerablemente, ata chegar a ser mínimos, podéndolle legar ás seguintes xeracións os recursos e terras, polo menos, en proceso de recuperación.

Beneficios económicos:

A longo prazo reflectiríase un notable aforro enerxético, ademais os chans, ó non ser esquilmados poderían seguir producindo indefinidamente. As zoas rurais enriqueceríanse e revaloraríanse grazas ós produtos locais sen necesidade da grandísima importación actual.

Démonos conta de que co actual sistema agrícola non chega para alimentar a tódalas persoas do mundo senon que somos uns poucos os que malgastamos os alimentos grazas o suor e o traballo dos que os producen, e ademais ten unha brutal dependencia no terreo enerxético das grandes empresas multinacionais, que xa se teñen repartido o pastel dos recursos naturais, así explotan libremente os agricultures pagandolle cantidades ridiculas por producir os alimentos. A liberdade e autonomía tan proclamados polos nosos partidos políticos, tanto do individuo como da comarca, ou do país enteiro quédanse en pouco máis que papel mollado.

Problemas importantes á hora de que a agricultura ecolóxica saia adiante son a desidia xeral da poboación, ademais das “brillantes solucións” que ofertan os gobernos nos seus programas políticos, que non soen durar máis de catro ou cinco anos, xa que a súa preocupación é máis a incidencia electoral ca ningunha outra cousa.

Outro importante problema é a dificultade de conseguir sementes biolóxicas. Poucos agricultores ecolóxicos consideran hoxe en día que empregar sementes biolóxicas sexa unha cuestión primordial. Que importancia ten a orixe das sementes se o cultivo se realiza sen ningún tipo de tratamento? A planta que obteñamos será igualmente sans e equilibrada. É certo, pero ¿Podemos apoiar á vez á agricultura biolóxica e ás grandes multinacionais produtoras de semente que producen sen ningún tipo de respeto polo medio ambiente? A produción de sementes é unha das actividades agrícolas máis contaminantes que existen, pois coa escusa de que as plantas non son para o consumo humano úsanse grandes cantidades de abonos, pesticidas, defoliantes e hormonas.

Parécenos incrible que o regulamento europeo permita a utilización deste tipo de sementes. Ademais non recolle a obriga de utilizar variedades autóctonas, e aínda que prohibe o uso de transxénicos, non ocorre o mesmo coas variedades híbridas.

O catálogo nacional de sementes é unha arma de dobre fío, pois todo o que non aparece nel non pode ser comercializado na unión europea, e por tanto “non existe”. Este sistema non permite que moitas variedades locais poidan ser comercializadas de xeito legal, así os agricultores vense obrigados a mercar esas sementes producidas polas multinacionais cando nin sequera se axustan ás condicións do lugar onde serán implantadas, ou senón producir as súas propias sementes, o que non sempre é doado.Deste xeito, unha agricultura que ,en orixe, procura unha total independencia acabase vendo obrigada a depender dos “monstros” da agroquímica.

Actualmente, en España dispoñen de semente biolóxica tres empresas:

ECOVIAND: ecoviand@ecoviand.com

Semillas Silvestres S.L.: informacion@semillassilvestres.comC.P.B.

Central de produtos biolóxicos: comercial@cpbio.com

Debido ó rápido e enorme crecemento tecnolóxico acadado nas ultimas décadas, o home moderno foi alimentando a ilusión de deixar de depender do medio natural… Nada mais lonxe da realidade. De feito ou nos decatamos xa de que a cousa non vai ben, ou estes problemas non terán solución.

A ENERXÍA

Quizás o momento mais decisivo da humanidade foi o descubrimento do lume, conseguindo así transformar enerxía por primeira vez, de forma artificial. Dende entón a enerxía foi un dos elementos indispensables na satisfacción das necesidades cotidianas de toda forma de organización social.
O longo da historia estas enerxías usadas polo home foron evolucionando e cambiando. Os primeiros sistemas enerxéticos utilizados dependían dos fluxos naturais de enerxía da forza animal e humana mediante calor, luz e traballo. Posteriormente transformaron as arbores en enerxía luminosa e calorífica. Co paso dos anos, e o aumentar a nosa dependencia da enerxía, fomos descubrindo novas fontes, algunhas naturais como o vento (muíños de vento), solar ( os pobos construíanse en lugares soleados para aproveitar a radiación solar) e da auga ( muíños de auga), e outras moitas procedentes de combustibles que no seu proceso de transformación contaminan o ambiente e son finitas.
Por exemplo en España a estrutura de xeración de enerxía no ano 2007 era o seguinte; carbón 23%, fuel/gas 4.7%, ciclo combiando22.3%, nuclear 20%, Hidráulica 8.2%, eólica 7.3% e outras 14.5%. Tendo un 17% de procedente de enerxías renovables.
As fontes de enerxía pódense dividir en dous grandes grupos renovables e non renovables:
Enerxías non renovables:
Son combustibles fósiles que non se repoñen unha vez esgotados xa que necesitarían miles de anos de evolución para formarse. Dentro delas podemos citar o petróleo que é a enerxía da que mais depende a humanidade nestes intres, o gas natural, o carbón , o uranio do cal se opten enerxía mediante a fisión nuclear e xera residuos radioactivos que necesitan miles de anos para deixar de ser tóxicos. A parte de que todas elas producen residuos na súa transformación tamén degrada o medio ambiente para extraelas do solo.
Enerxías renovables:
Son enerxías que están de auxe hoxe en día por que a industria, gobernos, e outros estamentos de considerable poder que se enriquecen a costa do consumo de enerxía decatáronse de que os combustibles fósiles estanse esgotando, polo cal teñen que buscar outras formas de encher os seus petos. Deste xeito algo tan nobre como mellorar o noso entorno e coidar o planeta estase utilizando con fins puramente económicos, contribuíndo así a destrución de fermosas montañas para construír parques eólicos, destrución de ríos e vales fluviais para construír centrais hidroeléctricas, alterando a beleza dos desertos con grandes extensión de placas solares,... así podemos dicir que os grandes e verdadeiros percusores das enerxías renovables son as persoas de a pe, que conscientes do problema e o custo da produción de enerxía están a construír as súas casas, empresas,... suministrandose eles mesmos a enerxía de forma independente e por medio de enerxías renovables.
Dentro das enerxías renovables temos bastantes opcións:
Enerxía hidráulica:A enerxía potencial acumulada nos saltos de auga pode ser transformada en enerxía eléctrica. As centrais hidroeléctricas aproveitan a enerxía dos ríos para pór en funcionamento unhas turbinas que moven un xerador eléctrico. Sen embargo a construción de grandes presas hidroeléctricas xeran serios impactos ambientais e sociais xa que asolaga as terras que menos transformadas estaban pola man do home, polo tanto as que mais potencial medioambiental teñen, ademais hai que desaloxar as persoas que levan séculos vivindo nas ribeiras dos Riós supoñendo un gran custe emocional o ver como queda somerxida baixo as augas gran parte da súa vida e dos seus soños. Por estes motivos países con mais conciencia ecolóxica que o noso están apostando por desmantelar estas grandes presas mentres en España seguimos construíndo mais e mais centrais eléctricas. En España utilizase un 15 % desta enerxía para producir electricidade.
A bioenerxia: É a enerxía contida nos produtos vexetais e animais (incluíndo os desfeitos orgánicos) que pode ser capturada e almacenada como enerxía química. Dela pódese obter biocalor, bioelectricidade e bioenerxia. Este tipo de enerxía pode ser prexudicial para o ser humano dado que para producila en cantidades industriais seria necesario transformar gran cantidades de bosques en plantacións produtoras de biomasa, ou senón adicar as terras produtoras de alimentos a produción de biomasa co que dispararía o prezo dos alimentos a nivel mundial. Unha boa maneira de aproveitala é mediante a fermentación dos residuos orgánicos procedentes do lixo, ou dos residuos agrícolas e forestais que normalmente se queiman.
Enerxía solar: A radiación solar que se recibe na superficie terrestre pode converterse en calor, electricidade ou enerxía mecánica mediante diversos métodos; secado de produtos agrícolas, refrixeración de produtos perecedoiro, desalinización da auga, quentamento de fluídos, produción de electricidade,... Algunhas desta formas de aproveitar a enerxía solar non precisan ningún mecanismo para transformala, mentres que outro precisan placas solares que recollen a radiación solar e transfórmana almacenándoa en acumuladores. Esta é unha enerxía totalmente limpa que si se explota con moderación e unha boa opción para moitos países que reciben gran cantidade de radiación solar e desperdiciala seria unha temeridade.
Enerxía eólica: O quentamento non uniforme da atmosfera e da superficie terrestre debido a radiación solar, resulta na distribución desigual da presión na atmosfera, o que xera o movemento das masas de aire, e dicir o vento. Cando o vento fai xirar as grandes aspas conectadas mediante un eixo a un xerador de electricidade, a enerxía cinética producida convertese en enerxía eléctrica. Esta forma de producir electricidade ten bastantes incombintes; contaminación visual e acústica, transformación dos sistemas montañosos ou zoas costeiras, e causa gran mortaldade de aves, pero si se aproveita de forma racional pode ser unha boa alternativa.
Enerxía xeotérmica: O interior da Terra está constituído por magma e materia incandescente, a unha profundidade de aproximadamente 6.370 Km. Dado que a temperatura da superficie é moito menor, este calor tende a saír o exterior de forma natural. A aplicación desta enerxía geotermica pódese facer de diversas formas: Por medio de bombas de calor que a almacenan e a transforman, quentamento de espazos e invernadoiros, cultivo de peixes, crustáceos e algas, baños termais, produción de aire acondicionado por absorción,... Nos próximos anos teremos que perficionar a maneira de obter este tipo de enerxía renovable con grandisimas posibilidades.
Enerxía oceánica: A enerxía do océano manifestase polo menos de dúas formas; mecánica e térmica. A enerxía mecánica presentase nas mareas e as olas mentres que a térmica e devida a que os océanos cubran mais do 70% da superficie terrestre, sendo así os colectores solares mais grandes do mundo. Estas son formas de enerxía que están en proceso de investigación e a súa transformación en enerxía eléctrica inda esta pouco estudada pero realmente teñen un gran potencial.
Enerxía do hidroxeno: O hidroxeno é o elemento químico gaseoso mais abundante no universo, o queimarse solo produce enerxía e auga, polo que é o combustible mais limpo que existe. Sen embargo non se usa como tal, pero si ten múltiples usos na industria non enerxética. O hidroxeno é un portador de enerxía producíndoa a partir da disociación da auga en electrolizadores, ademais de almacenar esa mesma enerxía. O perfeccionamento da tecnoloxía do hidroxeno esta en marcha, e recibe gran atención a nivel mundial sendo unha fonte de enerxía renovable con moitas posibilidades de futuro.
Estas son as formas mais comúns de obter enerxías limpas, supoñemos que dentro duns anos o abanico será moito mais amplo, xa que a ciencia esta investigando bastante en este sentido, e seria de gran importancia que o custo das construción e das instalacións necesarias para producir enerxía de forma particular se abarate nos próximos anos, de xeito que cada casa, cada fabrica, e cada instalación teña os seus propios medios de producir enerxía limpa, deste xeito frearíase o negocio da produción de enerxía e tódalas instalacións serian auto suficientes. Tamén seria necesario que os artefactos e maquinas necesarias para producir a enerxía se integren o mellor posible ca arquitectura e co ambiente de cada zoa evitando así no posible os impactos visuais e acústicos. Pero o principal seria reducir o consumo irresponsable que estamos a facer da enerxía.
Esperemos entón que dentro duns anos todo isto sexa unha realidade, que desaparezan do mercado os combustibles fósiles, que os humanos sexamos capaces de adaptarnos a cantidade de enerxía producida de forma limpa e non ter que adaptar a enerxía as nosas necesidades, os nosos entoxos, vicios e malos hábitos enerxéticos. Tal vez conseguindo isto, consigamos dar un xiro as nosas vidas e teñamos un furo mais prometedor ou polo menos mais san; con menos contaminación, e freando así o quentamento global o cambio climático e outros problemas que nos afectan derivados da obtención de enerxía co custo que sexa.

¿Que é a permacultura?

Buscando información na rede, o certo e que vos pode parecer mais que una forma de vida, un negocio sen mais… Pois en case tódalas paxinas existentes tan so se vende a información, cursos ,construcións.. (todo co importe o lado)
Si se quere que un sistema como o da permacultura saia adiante, compre que todo o mundo poida acceder a calquera información de xeito sinxelo e gratuíto… De feito se so o chegan a poñer en marcha uns poucos, apenas se conseguirán resultados.
Neste planeta esquilmado, a maior parte da poboación non quere (ou non se lles deixa) abrilos ollos, e cambiar as actuais condutas, e os patróns de produción e consumo; A permacultura, deixando o marxen os aspectos filosóficos e espirituais, oferta certas solucións ós actuais problemas no mundo,empregando a ecoloxía como base para estudar, deseñar e realizar sistemas perdurables, funcionais, sostibles e integrados que sosteñan os asentamentos humanos e os ecosistemas naturais.
Nos anos 70, Bill Mollison e David Holmgren acuñaron o termo Permacultura, referíndose a unha agricultura (principalmente) perdurable e sostible, a “ un sistema integral e que se desenrola a si mesmo, contituido por cultivos plurianuais ou que se reproducen de xeito natural, por animais útiles para o home e para o propio sistema, e polo habitáculo humano; en definitiva,un ecosistema estable e autorregulado”.
É unha agricultura enchoupada pola filosofía (do Non Facer) do xaponés Masanobu Fukuoka:
“Traballar ca terra, non contra ela”. Sustituir a pregunta “¿Qué podemos esixirlle a terra?” por “¿Qué me pode dar a terra?”. Traballar en harmonía con ela e lograr unha produción lóxica e permanente.
En principio, antes de que se divulgara por todo o mundo, foi ideado co fin de proporcionar ideas ós grupos con moi poucos recursos económicos, pero moita man de obra, que querían instalarse no campo australiano, autoabastecendose …Pois Bill era nado en Tasmania (Australia).
A permacultura esta inspirada na observación e imitación dos sistemas naturais, xunto coa sabiduria ancestral de moitas antigas practicas de manexo da terra de todo o mundo, principalmente culturas indíxenas, e o saber científico.
O obxectivo e conseguir unha ecoloxía “cultivada”,e dicir deseñada para producir mais alimento do que atopariamos naturalmente na natureza, e aproveitar do mellor xeito posible tódolos recursos dispoñibles, para satisfacer as nosas necesidades.
Pero non so se trata de conseguir alimento… senón de que as persoas traballen xuntas e coiden unhas das outras. Por tanto non so trata de cultivos, senón que e tamén un xeito de vida que conten certos principios éticos.
En definitiva, unha nova forma de apoiar e enriquecer as nosas vidas sen a degradación ambiental e social dos nosos sistemas, e unha vía para alcanzar a sostenibilidade ecolóxica do planeta.
Istes son algúns dos principios básicos da permacultura:
-Coidala terra: Tanto as cosa viventes como as non viventes; solos, plantas, atmosfera, bosques, microhabitats, animais e augas. Esto implica a realización de actividades inofensivas e restauradoras, a conservación activa, e o uso ético e frugal dos recursos. Traballar ca natureza e non contra ela.
-Coidala xente: Que a xente e as comunidades se axuden entre si. Si podemos satisfacer de xeito simple as nosas necesidades básicas, non compre facer practicas destrutivas a gran escala contra a terra.
- Reparto equitativo dos recursos.
-A ecoloxía inclúe a humanidade.
- Deixar nas mesmas ou mellores condicións todo o que tocamos.
-Converter os problemas en oportunidades… Desfeitos en recursos.
-Todo afecta a todo: Nun ecosistema tódolos elementos están conectados entre si, un cambio nun, poderá ter consecuencias no outro, nos debemos usar esto o noso favor.
-Coller so o necesario. Saber parar cando se teña o suficiente.
-Cooperación en lugar de competencia.
-Mellor observar, pensar e investigar que traballar sen necesidade.
Para os que os interese o tema, aquí vos deixamos o temario dun curso .

http://www.tierramor.org/PDF-Docs/Introduccion_a_la_Permacultura2007_Ebook.pdf